Louise O'Neill - Selfie'lerim
Louise O'Neill'in makalesi. Louise ödüllü İrlandalı bir yazardır ve kitapları şunları içerir: 'Sadece Senin' ve 'Bunu İstemek'. Louise'in son kitabı 'Bunu Sormak' akıllı telefon çağında tecavüz kültürüne bakıyor.
Louise O'Neill - Selfie'lerim
Ağustos ayıydı ve Q Trenini Brooklyn'e geri götürmek için Times Meydanı'nı tıkayan kalınlaşan hava ve nemli turistlerin arasından geçmek için ofisten ayrılmıştım. Metro peronunun tuğla duvarına yaslanarak günün olaylarını kafamda dolaşmaya başladım. (Bu örnekleri Gucci'ye geri mi gönderdim? Aptalca bir hata daha mı yaptım? Neyim ben? yapmak hayatımla?) Ve sonra onu gördüm. Geç ergenlik çağında bir kız, tek başına oturuyor, parlak siyah saçları ince, porselen bir yüzün etrafına dökülüyor. iPhone'unu önünde tutuyordu, beceriksizce kendi fotoğrafını çekmeye çalışıyor, kamerayı kontrol ediyor, derin derin içini çekiyor ve sonra başka bir fotoğraf çekmeye çalışıyordu. Bu kızın metro platformunda telefonuyla kendi fotoğrafını çektiğini doğrulamak için birinin dikkatini çekmek için etrafıma baktım. Ne oluyordu?
Evet, ertesi gün ELLE'de bir meslektaşım bana Güney Kore'de ailemi ziyaret ettiğimde bunu her zaman görüyorum. Sadece sen bekle. Çok büyük olacak.
O haklı. 2013'te Oxford Dictionaries, 'selfie'yi yılın sözü olarak seçti ve kendilerinin sinsi fotoğraflarını çekenler arasında Papa, Barack Obama ve David Cameron ile birlikte, trendin azalma belirtisi göstermiyor gibi görünüyor. Artık 'selfie çubuğunun' ya da Twitter'daki bir yorumcunun dediği gibi, 'Nergis'in asası', bir ucunda iPhone'unuzu tutmak için bir kıskaçlı metal bir çubuk, böylece kamerayı uzağa konumlandırabilmeniz için ortaya çıkmasıyla karşı karşıyayız. kolun normal aralığı. Sanırım yıllar önce metroda gördüğüm o kızda elli tane var.
Herhangi bir fenomende olduğu gibi, Selfie'nin yükselişi (ve yükselişi), gazetelerde, dergilerde ve çevrimiçi bloglarda sayısız fikir yazısını ve düşünce parçasını harekete geçirdi, genellikle modern erkek ve kadınları hayatımızın her ayrıntısını belgelemek için görünüşte doyumsuz bir ihtiyacımız olduğu için kınadı. Tumblr'da dedikleri gibi, 'Fotoğraflar ya da olmadı.' Bu odağın çoğu, genç kadınlara ve çoğu kişinin çevrimiçi ortamda giderek artan sorunlu davranışları olarak gördüklerine odaklandı.
Genç kızların genellikle müstehcen giysilerle ve son derece cinselleştirilmiş pozlarla aralıksız selfie göndermeleri, ebeveynler ve öğretmenler için büyük bir endişe kaynağı haline geldi.
Modern kadınların karşılaştığı baskılar hakkında yazdığım çalışma nedeniyle, Güvenli İnternet Günü organizatörlerinin benden bu endişeleri gidermeye çalışmamı istemesi doğal bir uyum gibi görünüyordu.
Kaçınılmaz olarak yeme bozukluğuna eşlik eden zayıf vücut imajıyla mücadele etmek için uzun yıllar harcadıktan sonra, çoğu zaman kamera önünde kendimi rahatsız hissettim. Kendi fotoğraflarıma bakmak istemedim çünkü kendimi nasıl gördüğümü ya da en azından nasıl olduğumu yansıtmadılar. aranan kendimi görmek için Saatlerce fotoğrafa bakardım, içimden bir öfke dolaşırdı. Kendime öfke. Ne kadar çirkin olduğuma öfke. Ne olduğu konusunda başarısız olduğum öfke gerçekten hayatta önemli – fiziksel olarak çekici olmak. Belki bu beni ekstra hassas yaptı, ama itiraf etmeliyim ki, özçekimlerin popülaritesinin arttığını, Instagram akışımda giderek daha fazla filtrelenmiş yüzlerin belirdiğini, tüm kusurların bulanıklaştığını izlerken kendimi huzursuz hissettim. Blogumda, özçekimlerin Güzellik Efsanesinin başka bir tezahürü gibi göründüğüne dair korkularım hakkında yazdım, yine de genç kadınları bir insan olarak değerlerinin, çoğu zaman ulaşılamaz bir standart olan şeyi elde etme yetenekleriyle doğrudan ilişkili olduğuna inanmaya zorlamanın başka bir yolu. Güzelliğin.
Sonra Noel için yeni bir iPhone aldım.
Gelişmiş bir kameraya sahip daha parlak bir model, ondan en iyi şekilde yararlanamayacaksam, sahip olmak için çok akıllıca görünüyordu. Sadece denemekten ne zarar gelir? Bir saat sonra (ve yaklaşık 363 silinmiş fotoğraf), bir Victoria's Secret modeline çok daha az çekici olana benzeyene kadar bir selfie filtreliyorum. Bu, hayallerin yapıldığı şeydir, insanlar. Ve sonunda insanların neden özçekimleri sevdiğini anladım - bir kontrol unsuru var, kendinizi etrafınızdaki dünyaya sunma şeklinizi değiştirebileceğiniz bir yol. Sürekli olarak erkek bakışından görülen kadın görüntüleri bombardımanına tutuluyoruz. Kendi yüzlerimizi ve bedenlerimizi nasıl bir şekilde sunabileceğimiz konusunda güçlendirici bir şey yok mu? Biz Bize nasıl 'olmaları gerektiği' söylendiğinden ziyade onların görülmelerini mi istiyorsunuz?
Kadınlar olarak bize çok küçük yaşlardan itibaren kibar olmayı, barışçı rolü oynamayı, kendimizi alçaltmayı öğrettiler. Tekrar tekrar, kadınların bir cümleye 'Üzgünüm ama...' diye başladıklarını duyuyorum. ya da sadece sormak istedim… ve bu aptalca bir soru gibi görünebilir ama…; omuzları sanki soruyu yönelttikleri kişiye daha az tehdit ediciymiş gibi kamburlaşmıştı. Ne için özür diliyoruz? Soru sormaya cüret etme cesaretimiz için mi? Bir başkasının değerli zamanını alma cüretine sahip olmakla mı? Heteroseksüel, beyaz erkeklerin ihtiyaç ve arzularına o kadar büyük değer veren bir dünyada yer kaplamaya cüret etmemiz gerekiyor ki, bu kategorilere girmeyen herkes susturuluyor, sanki onlar kesinlikle susturulmuş gibi. dilleri kesilmişti. Ve genç kadınlara, sesleri erkek akranlarından daha az duyulmaya değermiş gibi, 'daha az' hissettirildiğinde, bir nesil kızların savaştığını görmek bir bakıma moral veriyor. Instagram'da fotoğraflarını yayınlıyorlar, kameraya yüzlerini gösteriyorlar ve cesurca “Bu benim” diyorlar. Bugün güzel olduğuma inanıyorum. Ergenlik, doğal olarak ebeveynlerimizden ayrılmaya ve kim olduğumuzu anlamaya başladığımız bir dönemse, belki de özçekimler, genç bir kızın yetişkin kimliğini oluşturmaya başlayabileceği bir ayna görevi görerek bu sürecin hayati bir parçası olabilir. dijital bir ortamda benlik algısını müzakere etmesine yardımcı olacak bir araç
Tabii ki, o kadar basit değil, değil mi?
O fotoğrafı yayınladığımız anda, kendimiz hakkında ne kadar iyi hissetsek de, kaçınılmaz bir bekleme oyunu başlıyor.
Kaç beğeni alacağım? Fotoğrafa yorum yapacak olan var mı? Bana güzel olduğumu söyle, Dünya. Bana önemli olduğumu söyle. Var olduğumu söyle. Çevremizdekilerden bu onaylanma arzusu, çok temel bir insani ihtiyaçtır. Hepimiz sadece kabul edilmek istiyoruz.
Ebeveynler, öğretmenler ve diğer otorite figürleri, kızların paylaştığı özçekimlerin ne kadar cinselleştirilmiş olduğu konusunda ellerini ovuşturuyor ve genç kadınların filizlenen cinselliğini çevreleyen bu histerinin nadiren erkek akranlarına yönelik olduğu iddia edilebilirken, endişelerini anlayabiliyorum. Ancak genç kızları cinselliklerini ifade etmeye çalıştıkları veya sosyal medya ve internet kullanımlarını denetlemeye çalıştıkları için utandırmak hiçbir şeyi 'düzeltmeyecek'. Biz yetişkinlerin yarattığı, kızlara seksi bir şekilde görünmeleri ve davranmaları gerektiğini öğreten, ancak aslında cinsel bir varlık olarak tanımlamanın bir şekilde tehlikeli olduğunu öğreten kültüre bir göz atmalıyız.
Halkın gözünde en görünür kadınlar, dergi kapaklarından kışkırtıcı giysiler içinde bize somurtan aktrisler, pop yıldızları ve realite TV yıldızlarıdır. Kimse kadınların vücutlarından utanmaları gerektiğini ve örtünmeleri gerektiğini öne sürmüyor, ancak küçük bir rol tersine döndüğünüzde ve Jay-Z'yi iç çamaşırında Time Dergisi'nin kapağı için Beyonce'nin olduğu gibi hayal etmeye çalıştığınızda, tutarsızlıklar netleşiyor. . Bu yüzden kızlar başarılı olmak, para, şöhret ve halkın hayranlığını kazanmak için seksi görünmeniz gerektiği mesajını alırken, aynı zamanda erkeklerin olmadığı katı ahlak standartlarına göre düzenlenirler. Böylece, Slane Kızı ve Magaluf Kızı aşağılanır ve alenen alay edilirken, olaya karışan erkekler basit bir erkek çocukla temize çıkarken erkek olacaktır.
Bir kızın doğduğu andan bikinisiyle sürekli Selfie'leri yayınlamaya başladığı ana kadar, birinin ona güzel olduğunu söylemesini bekleyene kadar aldığı bin küçük kesiktir.
Babası bir kopyasını bırakır Güneş Sayfa 3'te üstsüz bir modele açık… Annesi bir arkadaşıyla kahve içer, bir kadın ünlünün aldığı kilolar hakkında 'zararsız' şakalar yapar. Büyükannesi, 'iyi olmaya çalıştığı' için bisküviyi reddediyor. Ablası, bisküvi hakkında kötü bir yorum yapıyor. Günlük posta övünmeyen bir kıyafet seçimi hakkında internette, bebek bakıcısı tekrarlarını izliyor Amerika'nın Bir Sonraki Top Modeli ağabeyi kadın düşmanı sözlerle rap müzik dinliyor, kuzeni saatlerce Grand Theft Auto çalıyor ve yol boyunca öldürdüğü bir 'aptal fahişe' hakkında konuşuyor. Bir arkadaşı, onuncu doğum günü için ona bir Playboy kalem kutusu alır. Yerel mağazasının çocuk bölümünde satılmakta olan push-up sütyenleri görüyor. Tüm küçük, görünüşte önemsiz olaylar - ve yine de hepsi, o kızın sürekli olarak cinselleştirilmiş hissedeceği bir kültüre katkıda bulunur, bir insan olarak doğuştan gelen değeri, fiziksel görünümüne indirgenir.
Ebeveynler, sosyal medyanın kızlarının benlik saygısı üzerindeki olumsuz etkisinden endişe duyuyor. İnternetin çocuklarını riske atacağına ve onları dayanamayacakları baskılara maruz bıraktığına dair korkularını ifade ederler.
Yine de genç kızlara birkaç dakika içinde yirmi seksi fotoğrafını paylaşmayı öğreten Instagram değil. Hasar, sosyal ağların ne olduğunu bile bilecek yaşa gelmeden çok önce yapılmıştır.
Belki de öyle Biz Kendi davranışlarımızı değerlendirmek ve kendimize sormak için Güvenli İnternet Günü'nü kim kullanmalı - bu kültürü değiştirmeye yardım ediyor musunuz? Yoksa pasif bir şekilde oturup kızınızın, annenizin, kız kardeşinizin, kız arkadaşınızın veya karınızın cinsel bir nesneden başka bir şeye indirgenmesine izin mi veriyorsunuz?
